Mediathek

Hurra, mir Singemer hond en neie Oberbürgermeischter, abkürzt saged mir nu »OB«. Nei, er isch it vum Himmel keit und mer hond'en au it kaufe känne bim OBI oder bim ALDI. Mer hond'en richtig selber gmacht, mer kännt au sage in Eigenarbeit. Des isch vielleicht ä Murkserei, bis so ä Schtädtle wieder en neie OB hot, wenn de alt verdloffe isch, weil'er ebbes Bessers gfunde hot. Die Kandidate wäred nie vum Heilige Geischt präsentiert, derhaltet sich do raus. Nei, die Vorschläg kummed vu de...

Jedesmol wenn i minere Zeitung en Artikel schtoht, i dem sich's drum handlet, dass ä Krankehaus, oder ä Klinik, wiese heit de zue saged, weil des besser klingt, uf em »Erfolgskurs« isch und schwarze Zahles chriibt, no hon i so ä komisch's Gfiihl im Bauch, weil i nämlich woss, wie's zu däne schwarze Zahle und zu dem Erfolgskurs kunnt. All no weniger Personal, weniger Dökter, weniger Schweschtere, weniger Pfleger, weniger Ziit fir de Patient, weniger schwätze mitem, weniger Zuewendung, aber meh...

Etz moß i halt eifach mol iber mi selber schriibe, weil i suscht en Kropf krieg und so en Sack am Hals macht en Mensch doch wüescht, oder it? Ons vu de schänschte Singemer Hüser isch etz grad hundert Johr alt wore und jedes Kind im Hegau hot gwisst, oder wosses hüt no, wa und wo des Hus isch, wemer vum CAFE GRAF schwätzt. S'isch scho seit anno 66ge ko Cafe meh, sondern die City-Filiale vu de Volksbank, aber äbe die hot ä kläs Fäschtle gmacht, weil des Hus, wo sie etz dinne isch, de hundertschte...

S'isch eifach it wohr, dass nu die Alte vergesslich sind. Die Minderleischtung vum Hirn fangt doch scho bi de Junge a. Genau gnumme bi de Schüeler, wo all Tag ebbes anders vergesse hond. Mol s'Lesebuech, mol de Radiergummi, wo mir no de »Ratzke« dezue gset hond. Mol war's de Bleischpitzer und mol en Teil vu de Hausufgabe. S'hot noch de Schuelzeit it ufghört mit dere Vergesslichkeit. S'ganz Läbe lang hot mer doch irgend ebbes vergesse. Mol de Geldbeitel, denn de Ausweis, mol s'Kärtle vu de...

Mer sotted it all mitem Auto umenandfahre, wemer ä glaiweng umweltbewusst isch. Mer ka au mol s'eige Auto schtande lo und mit ebber mitfahre, wemer zu de gliiche Veranschtaltung goht. Oder mer ka au mol uf ä effentlich's Verkehrsmittel z'ruckgreife, eifach de Umwelt z'lieb, damit mer it unnötig no meh vu dem giftige Abgasglump i unsre guete und schäne Hegauluft ufejagt. So en umweltbewusste Mensch isch unsere Freundin »Gi«. Nadierlich isch des nu d'Abkirzung vu ihrem Vorname, aber i sag halt nu...

Hurra, i hon g'wunne, zum erschte Mol i mim Läbe g'wunne. I hon zwar no nie Lotto oder Toto gschpillt, hon mi no nie ame Preisausschreibe beteiligt, aber etz hon i trotzdem uf mine alte Tag mol g'wunne. A unserm WOCHENBLATT schreibt usser mir no on miteme frech Schtift, aber it mit sim richtige Name. Des isch de »Bunte Hund«. I woß bis etz no it, wer des isch, weil de Verlag sogar vor mir den Schreiber geheim haltet. Der »Bunte Hund« isch ä echte Konkurrenz fir mi, weil unsere Leser ganz scharf...

Eigentlich wirf i d'Reklame alleweil glei furt, des heißt sie kunnt i de Babier-Conteiner und der isch jedesmol voll, wenn se'n abholed. Mer ka jo au ä Schildle a d'Hustüre mache »Bitte keine Werbung«, aber des nitzt au it vill. Mer moß nu am Morge sei Zeitung ufschlage, no hot mer scho ä Hampfel vu dem Zeig i de Händ. Drum mach i au ko Schild a min Briefkaschte; i wirf menkmol en Blick uf des Kilo Babier und s'ka sogar sei, dass i mol weng nöcher anelueg bi dene Proschpekt und so ischmer's etz...

Eigentlich isch Bolidik it so mei Thema, aber wemer halt nu mol uf dere Welt läbt, no kunnt mer in Gottsname it dra vorbei. Denn hot se au mit om vu mine Büechle all meh z'tued, weil des de Titel hot, »S'wird all bleder«. I g'hör it zu sellene Schtammtischschtratege, wo all's besser wissed und all's besser mache däted, aber s'giit so Zeite, wo om s'Fidle schwätze kännt, weil vu unserne Bolidiker on en größere Bledsinn schwätzt wie de ander. Etz hot zum Beischpiel on vu de oberschte Soze ebbes...

Uf wa fir Gedanke de Mensch kunnt, sott mer it fir meglich halte, wemer it wüßt, dass im Mensch fascht all's meglich isch, aber halt nu fascht. Gar all's ischem it meglich, vor allem ons, dass er nämlich it verhindere ka, dass'er mol schterbe moß. Z'Amerika känned sich selle, wo gnueg Geld hond, jo scho eifriere lo, damit se wieder meglichscht frisch uftaut wäre känned, wenn se ebbes erfunde hond, wo de Mensch schlucke ka, dass'er unschterblich isch. Etz wenn i mir vorschtell, dass'es de...

Wenn ebbes it glei so duet, wie mir des gern hetted, no saged mir im Hegau und am See, »'harzet«. Wenn's oemeds harzet, noklemmt's, no lauft's zäh oder iberhaupt it, weil s'Harz kläbrig isch, im Gegesatz vum Öl, sell schmiert, und wenn ebbes lauft wie g'schmiert, no isch des grad s'Gegeteil wie wenn's harzet. Harz isch ä komplizierte chemische Verbindung und unsereins kennt Harz eigentlich nu a de Nodleböm, oder hekschtens no als Kolofonium, wo me de Giigeboge mit eireibt, damit er rauh wird....

Wai min Lebtag it verschtand, des isch der Schwindel bi däne Fueßballverein mir ihr'ne Kicker. Nämemer mol des Beischpiel vum FC Freiburg. Ka mir mol ebber sage, wievill Freiburger do ufem Rase rumrenned? Immer wenn binere Ibertragung im Fernsäeh so en Afrikaner oder en farbige Südamerikaner ä Tor gschosse hot, no frog i mi automatisch, us wellem Schtadtteil vu Freiburg der Fueßballer etz kunnt. Dass mer uns recht verschtond, mich fuxed im Fernsäeh it die farbige Kicker, mir kunnt's nu komisch...

Zum sich Verliebe brucht mer it unbedingt jung si, des ka mer, mon i, eigentlich i jedem Alter. Wenn i nu a de Goethe denk, wie der sich no im hohe Alter, allerdings ohne Resonanz, ine Mädle vergafft hot. Do hon i's scho ringer, weil i so s'Gfihl hon, dass mei Liebe scho weng uf Gegeliebe schtoßt. Suscht dät se nämlich it alle Tag fir mich singe, mei Lilli. I woß eigentlich iberhaupt it, wieso i Lilli zunere sag, des hot sich eifach z'mol so gäe und i mon halt alleweil, dass se nix degege hot,...