Wafrös alemannische Dialektik vom 18. Mai 2005

En Leser, wo mei Dialektik scho vu Afang a begleitet und mir all wieder mol en prima Tipp giit, des isch de Dr. Jobst Themel z'Hilzinge. Etz hot'er ime alte Muettersprochheftle ä Ufsätzle gfunde, wo on us Müllheim im Markgräferland gschriibe hot, und wo etz grad guet basse dät zum 60-Johr Jubiläum vum End vum Krieg. Des hon i z'ruck ibersetzt i unsern Hegau-See-Dialekt, weil's au mir so guet gfallt. Er isch inzwische gschtorbe, der Heiner Höfflin, wo im Summer 1944 z'Rumänie i russische Gfangeschaft grote isch. Miteme andere Verwundete zämme ischer ufeme Hof ime Dorf glandet und do sind se denn so schtucke fufzeh binenand gsi, wo gege Obed ufs Mol en ältere russische Soldat i des Quartier ine kunnt und frogt: »Isch do ebber vu Freiburg?« De Heiner hot nadierlich sei Fingerle ghebt, als einzige, denn die andere hond us verschiedene Gegende vu Deutschland gschtammt. Do kunnt der russische Soldat uf de Heiner zue, hebt ihm d'Hand hii und hot ä Mordsfreid. Er sei am End vum Erschte Weltkrieg in Oberschaffhuse am Kaiserschtuehl als russische Soldat i Gfangeschaft gsi. Etz hot'em de Heiner verzellt, dass sin Vadder us Oberschaffhuse gschtammt hot. Wo der Russ des ghört hot, ischer schier verruckt wore vor Freud. Er hot denn verzellt, dasser bi de Lüt umenand gschafft hett, i de Landwirtschaft, bis er der no 1921 hett hom könne. Es wär ihm i sellene Johr wirklich guet gange. Wäge dem wött er ebber, wo vu dert her isch, au ebbes Guet's tue. Dass de Heiner des glaubt, hot er sei Sackuhr useglanget und zeigt. Do isch ufem Deckel hinde druf s'Freiburger Minschter eigraviert gsi. Die heb er seinerziit kauft, wo'ner gnueg Geld binenand ghet häb. Woner wieder hot müeße goh, hot'er gfrogt, wa'nene fählt. Ha ebbes zum Esse, isch im Heiner sei Anwort gsi. Und so ischer am Obed druf wieder kumme, der Russesoldat, und hot'ene Brot und Fleisch brocht, dass se sich wieder mol hond richtig satt esse könne. Und wo'ner ghört hot, dass de Heiner Geburtstag hot, hot'er am Obed druf ä ganze Guckel Machorka, also de russische Tabak brocht. Nochem dritte Oebed ischer nime kumme. Sei Fahrzeugkolonne, wo'ner dezueghört hot, isch scheint's verlegt wore. Wade Heiner us dere Begegnung gschlosse hot war des, dass'es bi de Russe au Mensche giit, wo me zum Freund ho ka und it nu sogenannte Untermensche, wie mer uns zwölf Johr eitrichteret hot. Die Eisicht hot dem Heiner Muet gäe, dass'er d'Gfangeschaft durchghalte hot, bis'er ane 1948 wieder hom kumme isch. Dohom z'Mülle ischer denn bald uf Oberschaffhuse zu de Verwandschaft gfahre und hot gfrogt, ob sich ebber no a den russische Gfangene vum Erschte Weltkrieg erinnere ka. Hajo hot's gheiße, de »Alexei« hot jeder im Dorf kännt, hond die Ältere verzellt. Er sei en luschtige Bursch gsi. Alle hetted'en möge, bsunders d'Mädle hetted'em nochglueget. Ko Wunder hot der Alexei no d'Näme vu de junge Mädle ussem Dorf gwisst, wo derweil etz aber lauter alte Fraue wore sind ...

Von Walter Fröhlich