Wafrös alemannische Dialektik vom 16. Januar 2008

Uns hot me i de Schuel no beibrocht, wenn ebber zu uns sage dät, dass de Mensch vum Aff abschtammt, no solle'mer sage, "jo du scho, aber i it!" Do hot sich i de Zwischezeit ä bitzele ebbes g'änderet. Zwar monemer all no, de Himmel sei obe, obwohl mer efange wissed, dass'es obe garit giit. Des Weltall isch bekanntlich unendlich, also grenzelos und des kännemer uns eifach it vorschtelle. S giit  no ebbes, wa unendlich und grenzelos isch, des sei die menschliche Dummheit, hot emol de Einstein gmont und i moss sage, des isch en Satz, wo mir sofort eigleuchtet hot, woni den zum erschte mol ghört hon. Aber z'ruck zum Aff. Etz hond se wieder Speer gfunde, die Wisseschaftler und mer ka hüt jo exakt feschtschtelle, wie alt des Zügs isch, wo se ussem Bode nueled. Vierhunderttaused Johr alt sind die Speer, wo unserne Vorfahre brucht hond, wenn se Grosswild gjagt hond.Etz wer wared aber die Vorfahre, wo vor 400000 Johr gläbt und gjagt hond? Des war de "Homo erectus". Des war de erschte Mensch, wo ufrächt gloffe isch. Ob uns des gfallt oder it, die erschte Mensche sind uf alle viere gloffe, sind uf de Böm ghocket, drum isch au klar, wie die Eva a den Öpfel kumme isch. Wie de allererschte Mensch usgsäeh hot, des woss me it so genau, aber wie der Homo erectus usgsäeh hot, des woss me  ziemlich sicher. Er war uf alle Fäll robuschter,wie mir heitige. E isch bis 180 Santimeter gross wore und hot ä Hirn ghet, vu 800-1300 Kubiksantimeter. Ob des scho zume Pisatescht glanget het, hot me it feschtgschtellt, zudem hots domols no ko Begabteförderung gäe. Ihrne Speer hond se mit Feiersteinwerkzeig hergschtellt und mitenand hond se wilde Rösser gjagt und alles verwertet, bis uf de Kopf. De Kopf hot me ufghebt, damit die Tier ä neu's Läbe afange känned.So ebbes däted mir hüt nume, weil mir uns it vorschtelle känned, dasses nochem Tod nomol ä Läbe giit. Ufrächt gloffe ischer, de Kamerad, drum hot mer'n "erectus" gheisse, aber sei Gsicht, wo me rekonschtruiert hot, des hot scho weng meh ime Aff glichgsäeh, als ime Mensch vu hüt. Obwohl jo au Zeitgenosse umenandlaufed, wo me denke mecht, dass die ussem Zoo usbroche sind, oder etz grad Freigang hond. De Mensch us de Frühzeit hot usgsäeh wie en Aff, hot Hoor ghet wie en Aff und hot uf de Böm gläbt, wie en Aff. D Affe sind unsere Gschwischter und wenn sich de Mensch vum Aff trennt hot, des Bindeglied hond se no it gfunde. Drum schtond mir au im Zoo am liebschte bi de Affe, weil mer unbewusst schpühred, dass des unsere näkschte Verwandte sind.Gar eso wiit weg simmer ibrigens no garit. Wemer liest, dass ä Frau ihre Türe it offmacht, wenn d Bolizei kunnt, sondern mitere laufende Kettesäge uf die Beamte losgoht, ha do wirsch doch automatisch wieder a de Homo erectus erinneret, oder wenn ä Dame anere Bar ime Gascht ä Glas is Gsicht druckt, bises bricht, weil der sim Freund uf d Schulter hot klopfe welle und sie mont, er heb se unsittlich berührt.Wo isch do etz de Underschied zume Affekäfig, wo sich ä paar Schimpanse schtrieted? I hon allerdings no nie en Schimpans, oder au en andere Aff gsäeh, wo miteme Gegeschtand ime andere weh tue het. I glaub, des giits nu bi uns. Des isch nämlich des schpezifisch menschliche, weil unser Gehirn grösser wore isch, als des vu de Affe. Je grösser sei Hirn, je bösartiger und je bleder ischer wore, de Homo sapiens und trotz Begabteförderung hot de Einstein eifach recht ghet!

Von Walter Fröhlich